Er is een oud verhaal, je hebt het misschien al gehoord, genaamd
Het verhaal van het perfecte hart
Er was eens, op een bepaalde plek, een wedstrijd voor het perfecte hart. Verschillende mensen deden mee aan de wedstrijd. Elk van hen opende zijn lichaam en liet zijn hart zien, en de juryleden observeerden. En in elk van de gevallen was er een gebrek, er was een smet, een litteken. Elk hart had een of ander probleem.
Maar toen kwam er een jongeman, en hij opende zijn lichaam en er was het perfecte hart. Het was glad, het was schoon, het was onaangeroerd, ongedeerd. Het was in alle opzichten perfect. En iedereen verwonderde zich erover. Iedereen die naar de wedstrijd keek zei: "Verbazingwekkend, verbazingwekkend."
En de jury zei: "Nou, ik denk dat we de competitie hier kunnen beëindigen, omdat we nooit iets mooiers zullen zien dan dit."
Maar toen kwam er een oude man uit de menigte naar voren en hij zei: "Wacht even, ik moet je iets laten zien."
En de menigte begon te lachen toen de oude man naar voren kwam. Ze zeiden tegen elkaar: "Wat kan hij ons in godsnaam laten zien?"
En de juryleden, om hem een plezier te doen, zeiden: "Oké, oude man, laat ons zien wat je hebt."
En hij opende zijn lichaam en liet zijn hart zien en het was bedekt met littekens. Er waren gaten, er waren wonden, er waren korsten, waar de wond was overgroeid.
En de jury zei: "Nou, echt waar, hoe kun je dit presenteren in deze wedstrijd?"
De oude man zei: "Dit, mijn vrienden, is een perfect hart, want dit is een hart dat heeft liefgehad, dit is een hart dat medelijden heeft gehad, dit is een hart dat de vreugde en het verdriet heeft gedeeld van vele metgezellen die door vele ervaringen gaan.
Dit is een hart dat heeft geleden, dit is een hart dat sympathie en empathie heeft gehad en dat soms krachtig heeft gestaan voor een ander terwijl hij door de meest vreselijke beproevingen ging.
Dit is een hart dat vele malen is gebroken, maar in elk van die keren heeft het iets geleerd en de wijsheid is gegroeid en verdiept en verspreid op zo'n manier dat de liefde groter is geworden.
Het hart van de jongeman is zuiver en onschuldig, en veel mensen zouden dat soort hart graag willen hebben. Maar dit, - dit hart dat heeft geleden - dit hart dat het echte leven heeft gekend, is een echt gouden hart."
En de juryleden waren allemaal verbaasd en iedereen die aanwezig was was diep ontroerd en geraakt door wat de oude man had gezegd.
***
En ik denk dat dit is, wat de Boeddha bedoelde toen hij dukkha in het centrum van zijn onderricht plaatste en er de poort naar het Pad van maakte. En dit is waarom ik Hem aanroep met Namo Amida Bu.
Namo Amida Bu
Dank u wel.
Dharmavidya
David
Geplaatst door Tineke Osterloh op 10 augustus 2020 en vertaald door Vajrapala
Replies