Het is weer een glorieuze dag hier in Frankrijk, de zon schijnt, de lucht is blauw, overal waar je kijkt is de natuur in volle activiteit. Bloemen aan alle bomen, de lila is heel diep paars - prachtig! En mogen de bomen zilverwit schijnen. Ze lijken op de bomen in de hemel, allemaal bedekt met kleine juweeltjes. Zittend, kijkend naar de bomen met mijn kopje thee kan ik me gemakkelijk voorstellen dat ik in het paradijs ben. Dit is de lente: prachtig.
Natuurlijk is de lente slechts een overgang. Het is een overgang tussen de kou van de winter en de droogte van de zomer. De kou van de winter kan ook zijn verrukkingen hebben. Wandelen in het bos op een knapperige, ijskoude ochtend heeft een bepaalde sfeer. En de hitte van de zomer: warme, droge, lange dagen... Je kunt zonnebaden, je kunt genieten. Dus, dit is de lente: tussen deze twee grote seizoenen gebeurt er veel. Hoewel het er rustig en mooi uitziet – is er onder de oppervlakte veel aan de hand: de bloemen, de insecten, ze zijn allemaal super druk bezig, extreem actief. Er is een enorme drukte, heel letterlijk, heel letterlijk zit je bij een van de appelbomen en de drukte is enorm, al die insecten die om al die bloemen heen vliegen, en later, na de zomer, zijn er ook nog appels.
Het boeddhistische woord voor een overgangsperiode is bardo. Het bardo komt tussenin, het is de tussenruimte. Als we zeggen kloof, heb je misschien een beeld van iets dat statisch is, onveranderlijk, maar in feite is er zeer veel aan de hand. In feite is de lente misschien wel de drukste tijd van het jaar voor de bloemen die hun zaden maken, voor de insecten die hun voedsel voor het komende jaar verzamelen.
Dus, het bardo. Natuurlijk denken we normaal gesproken aan bardo als de periode tussen de verschillende levens, nadat dit leven is afgelopen, zal er een bardo zijn voor het volgende leven; en we hebben de neiging om er zo over te denken. Zoals de levens zijn wat er toe doet en het bardo is wat je van het ene leven naar het volgende brengt. Maar eigenlijk is de lente de mooiste tijd van het jaar, de belangrijkste tijd. En in zekere zin is de winter gewoon een voorbereiding op de lente. Al die planten, ze hebben hun krachten verzameld, zich klaargestoomd voor deze gelegenheid om hun bloemen te maken, hun zaden te maken, de lente te laten opkomen, hoog te laten uitgroeien, hoog te laten worden. Het is allemaal voorbereid tijdens de winter.
Als we in dit soort patronen denken, dan is dit leven een voorbereiding op het bardo voor het daaropvolgende leven. In het bardo maken we allen de zaden die in het komende leven tot vruchten zullen uitgroeien. En als we goede wortels hebben gemaakt in dit leven, dan maken we goede bloemen en de goede bloemen zullen goede zaden maken. Dus in die zin is het leven een voorbereiding op de dood, het is een voorbereiding op het bardo dat komt.
Ik ga genieten van deze lente. Het is prachtig daarbuiten.
Namo Amida Bu Dank u wel.
Dharmavidya David
Geplaatst door Tineke Osterloh op 12 november 2020 en vertaald in het Nederlands door Vajrapala
Replies