Deze zin komt vaak voor in boeddhistische teksten. Het is duidelijk dat het "in alle opzichten" betekent. "Lichaam' verwijst naar gedrag. Het lichaam bestaat in de materiële wereld en gaat over het doen van dingen. Het is met het lichaam dat we de Dharma in werking stellen. "Spraak" omvat ook het denken: alle conceptuele activiteiten. Als we dingen doen, hebben we een idee van wat we doen en waarom. We hebben een gevoel voor de context die onze actie zinvol maakt. "Mind", is hier misschien, een enigszins ongelukkige vertaling van het Indiase woord chitta. "Hart', 'ziel' of 'geest' was misschien allemaal beter geweest, maar de weergave 'lichaam, spraak en geest' is zo universeel geworden dat ik denk dat we ermee moeten leven. Dus, hoewel we zeggen "lichaam, spraak en geest", zou "geest, gevoel en actie" de betekenis van de oorspronkelijke woorden zoals de Boeddha die uitsprak, beter kunnen overbrengen.
Alles wat we doen wordt gedaan in een bepaalde geest, is zinvol op een bepaalde manier en manifesteert zich in een bepaalde vorm van actie. Als we een andere persoon willen begrijpen is het niet voldoende om zijn of haar handelingen te observeren. We moeten weten wat de zin van die handelingen is en in welke geest ze worden uitgevoerd, anders kunnen we ze gemakkelijk verkeerd begrijpen.
Er is een verhaal over een boeddhistische tempel in China waar herten op het land zouden komen en de monniken, die zich vriendelijk voor de herten voelden, hen wilden voeren. Toen de abt hiervan hoorde, verbood hij het voederen van de herten en viel hij de dieren aan met zijn staf. De dieren werden bang en liepen weg. De discipelen waren verbijsterd. "Moeten wij niet vriendelijk en meelevend zijn? Wat voor een voorbeeld ben jij - naar buiten komen en weerloze dieren aanvallen?" De abt zei: "Er zijn jagers in deze bergen. De enige verdediging die deze dieren hebben is hun angst. Zolang ze weglopen zodra ze een mens zien, hebben ze een goede kans om te overleven. Als je dat van ze afneemt door ze te temmen, zullen ze allemaal snel gevangen en gedood worden.".
Wat lijkt op medeleven is niet altijd de beste vorm van medeleven. Actie, concept en geest moeten in harmonie zijn. Intelligentie is nodig. Het "spraak"-element is een belangrijke schakel tussen geest en actie. Het gevaar bestaat altijd dat men religieuze voorschriften op een al te simplistische manier aanneemt en dit leidt dan tot huichelarij in de plaats van tot oprechtheid.
De dingen die we doen hebben gevolgen. We kunnen deze wereld beter of slechter maken; we kunnen constructief of destructief handelen, maar veel handelingen zijn tegelijkertijd constructief en destructief, dus dit is geen eenvoudige zaak. Op dit moment leg ik een pad in de tuin aan. Om het pad aan te leggen moet ik een deel van het gazon opgraven. Het ene ding wordt gebouwd als het andere wordt vernietigd. Ik ben van mening dat het algemene effect een verbetering zal zijn, maar er is geen enkele manier van leven die volledig vrij is van de destructieve kant van alle creatieve activiteiten.
Bovendien vormt dit alles zich tot een kringloop van reacties. Terwijl we handelen zien we wat we hebben gedaan en de zin ervan verandert. We zijn niet alwetend, dus we zien nooit het hele project in één keer. Pas als het werkelijkheid wordt, zien we vollediger wat we hebben gedaan en naarmate we dat doen, leren, veranderen en groeien we.
De boeddhistische training is een cultivatie van lichaam, spraak en geest - van geest, gevoel en actie - en het stopt nooit, eindigt nooit. Het is geen kwestie van aankomst, het is een kwestie van eindeloos reizen. Aan het begin van onze reis in het Boeddhisme zoeken we toevlucht, maar weten we wat die toevlucht betekent - begrijpen we de zin ervan, de echte geest ervan, het handelen er van? Slechts vaag. In de loop van de tijd komen we erachter. Amitabha mag dan vanaf het allereerste begin dicht bij ons zijn, maar we weten het niet. Ik bedoel niet "weten" alleen in intellectuele zin - ik bedoel in die zin zoals iemand die elke dag een pad bewandelt, dat pad kent. Toch kan zelfs de persoon die elke dag hetzelfde pad bewandelt, onderweg nog steeds nieuwe dingen opmerken.
"Met lichaam, spraak en geest" duidt de geest van het boeddhisme aan: het zich toevertrouwen in een oprechte betrokkenheid bij de beoefening, open voor alles wat het met zich meebrengt.
Dharmavidya's commentaar, hier in het nederlands vertaald door Vajrapala
Replies