Voor sommige mensen merk ik, is Amidisme bijna een monotheïsme. Wij komen uit een cultuur waar het monotheïsme een paar duizend jaar heeft gedomineerd en waar oorlogen zijn gevoerd over welke de juiste monotheïstische godheid is en zelfs over kleine punten van hoe hij moet worden aanbeden, dus het is niet onnatuurlijk dat sommige mensen sommige monotheïstische attitudes hebben. Verder zijn er uitspraken gedaan door Honen die als basis kunnen dienen voor het exclusivisme. Onder de Vier Beoefeningswijzen die hij in Ichimai Kishomon opneemt, is bijvoorbeeld de exclusieve toewijding aan Amida Boeddha, met de schijnbare implicatie dat dit andere Boeddha's uitsluit.
Echter, in de Kleinere Zuiverland Soetra - Amida Kyo - die Honen vereerde als een van de Drie Zuiverland Soetras, is het duidelijk dat er Boeddha's zijn in alle richtingen en in de Pratyutpanna Samadhi Soetra, die niet op Honen's lijst van drie staat, maar die de eerste Zuiverland Soetra was die in het Chinees werd vertaald en die lang het fundament was van de zuiverlandpraktijk in China, bestaat de samadhi uit het waarnemen van Boeddha's overal. Verder maakt de Amida Kyo duidelijk dat wat de wezens in het Zuiverland eigenlijk doen is het bezoeken van de Zuivere Landen van andere Boeddha's, het maken van offers en hen te vereren op een manier die past bij die Boeddha's. Dit is dus een manifest van respect tussen alle boeddhistische denominaties en, bij wijze van implicatie, tussen alle ware religies. In deze laatste zin zou een religie waarachtig zijn, als haar primaire godheid de kenmerken van een Boeddha had.
Het is dan ook duidelijk dat in het zuivere land van Sukhavati een van de belangrijkste manieren om Amitabha te vereren in feite de verering van andere boeddha's is in overeenstemming met de stijlen die bij die boeddha's horen. De inwoners ervan verzamelen de bloemen die uit de lucht vallen en nemen ze mee als offerande.
Bloemen die uit de lucht vallen, betekent, in boeddhistisch taalgebruik, resultaten die uit shunyata ontstaan. Het beeld komt voort uit de aanval van Mara op de aanstaande Boeddha in de nacht van de verlichting, wanneer Mara's geesten in hemelse bloemen worden veranderd. Het punt is dat de Dharma-varende niet binnen de normale samsaristische cyclus leeft. In een normale mentaliteit komt "niets van niets", zoals Koning Lear rampzalig bevestigt. Echter, in de weg van de Nobelen, komt alles uit het niets, dat wil zeggen, wordt gedaan voor de liefde.
Daarom verzamelen de burgers van Sukhavati de vruchten van de liefde en bieden ze deze zonder onderscheid aan ontelbare boeddha's aan.
Zodra een persoon tot ''een enkel moment van waarachtig geloof'' (ichinen) komt, wordt hij op natuurlijke wijze geaccepteerd als een burger van Sukhavati. Dit wordt zijn bestemming na de dood, maar het is ook zijn identiteit hier en nu in dit leven, alsof men een paspoort heeft gekregen om te reizen De activiteit van de Zuiverland-boeddhisten hier in dit leven is dus op natuurlijke wijze te anticiperen op het leven in het Zuiverland. Hoewel deze wereld vol problemen zit - sociaal, politiek, ecologisch, enz. - zijn Zuiverlanders natuurlijke bodhisattva's, " ontsproten aan de aarde ", zoals het in de Lotus Soetra staat, om Shakyamuni bij te staan in zijn werk om deze wereld te transformeren. We zullen er niet in slagen om deze wereld op korte termijn perfect te maken, maar we hebben wel een richting.
Monotheïsme en exclusivisme is gevaarlijk, vooral in de context van onze westerse cultuur waar zoveel bloed is vergoten en waar machtige naties zelfs vandaag de dag hun levenswijze met geweld aan anderen proberen op te leggen, wat net zo veel is als te zeggen: "U moet onze god aanbidden", ook al is het maar een coca-colagodheid.
Amidisme is een pad voor hen die alle levende wezens dienen, niet slechts een exclusief segment. We zijn gewoon dwaze wezens, maar toch kunnen we onze secundaire vermogens gebruiken om te doen wat goed is, en het is duidelijk genoeg uit dit onderzoek van de sutra's dat goed doen in wezen betekent het verrichten van bewuste daden van belangeloze vriendelijkheid. Het betekent dat we niet gebonden zijn aan precedenten, noch aan een behoefte aan resultaten, maar dat we in geloof verdergaan. Onze handelingen, ingebed in het geloof, getuigen van nature van de Dharma, hoe dwaas we ze ook uitvoeren.
Uit ontelbare Mahayana sutra's blijkt duidelijk dat de weg naar het Boeddhaschap het maken van offers aan ontelbare Boeddha's is. Het is duidelijk uit de Pratyutpanna Samadhi Sutra en de Amida Kyo dat deze Boeddha's te vinden zijn waar men zich ook bevindt en in alle richtingen. Er is hier niets exclusiefs te vinden in de zin van de exclusiviteit die we in het Westen gewend zijn. Honen maakte zijn punt van uitsluiting om de praktijk te vereenvoudigen, niet met de bedoeling om wezens uit te sluiten van de weldadigheid van de Boeddha's. Eerst kiezen voor nembutsu, dan wordt alles nembutsu, dat is de kern van de boodschap.
David Brazier op 19 december 2019
Replies