Vandaag is het 4 juli. In Amerika wordt dit gevierd als Independence Day; en in Groot-Brittannië is het vandaag de dag dat de regering heeft gekozen voor het opheffen van een lockdown. Waarschijnlijk geen toeval, deze twee zaken, aangezien de Britse premier in New York is geboren.

Tijdens mijn leven zijn veel landen onafhankelijk geworden. Sommige hebben het goed gedaan, andere hebben het moeilijk gehad. Onafhankelijkheid kan zijn moeilijkheden hebben; en natuurlijk is onafhankelijkheid in de moderne, hyper-geïnterconnecteerde wereld misschien niet alles wat het lijkt te zijn; en een land dat onafhankelijk wordt maar arm blijft, blijft afhankelijk van veel andere landen. Een land dat onafhankelijk wordt en relatief rijk is, is onvermijdelijk verbonden met vele andere landen.

In het boeddhisme wordt een bepaalde vorm van onafhankelijkheid van het individu gewaardeerd. Dit wordt ekagata genoemd. Ekagata betekent letterlijk zoiets als alleen gaan, of we zouden in meer alledaags Engels kunnen zeggen: op eigen benen staan.

Ekagata betekent dat men niet meegesleurd wordt door de populaire trend. We spraken over samjña in de vorige podcast en hoe gemakkelijk het is om meegesleurd te worden in dingen. De persoon die ekagata heeft, wordt niet op deze manier meegesleept. Dat wil niet zeggen dat ze ongevoelig zijn voor omringende gebeurtenissen, de gevoelens van anderen, of wat er in het nieuws is. Zij zien deze dingen; zij hebben er natuurlijke reacties op, maar zij laten zich er niet door meeslepen. Zij oordelen zelf en hebben een bron van geloof en stabiliteit die hen een gelijkmoedigheid geeft te midden van alle beroering en stromingen van het leven.

De koningin van Engeland heeft iets van deze kwaliteit. Zij is geen boeddhist, maar zij heeft een diep geloof. Er was een gebeurtenis, toen zij op haar paard reed, en een man vanuit de menigte op haar begon te schieten. Bang! Bang! Bang! knal! Ze deinsde niet terug. Haar eerste gedachte en eerste actie was het paard te kalmeren, hetgeen zij deed, terwijl de veiligheidsmensen binnenkwamen en de man met het geweer overmeesterden. Nadat ze het paard gekalmeerd had, ging ze verder met de parade. Hieruit blijkt een grote standvastigheid van geest, waarbij zorg om zichzelf niet de eerste overweging is. Dit is de vrucht van het geloof.

Zo iemand heeft, wat we in het zuiver-land boeddhisme anshin noemen. Anshin betekent letterlijk een vredige geest. Vaak wordt het vertaald als gevestigd geloof. Men heeft iets waar men op kan vertrouwen - zoals mijn moeder zou hebben gezegd: "Wat de hel of het hoge water ook moge brengen." Het maakt niet uit wat er gebeurt, er is iets waar je je toevlucht toe kunt nemen.

In het boeddhisme is onafhankelijkheid het hebben van een ware toevlucht; en deze toevlucht is zo verankerd dat er niet over nagedacht hoeft te worden. Het gebeurt automatisch. Dit waren de laatste woorden van de Boeddha. De laatste woorden van de Boeddha waren in de trant van "Als je een eiland wilt zijn, een licht voor jezelf, dan moet je de Dharma tot je licht maken."

Wanneer wij onze toevlucht nemen tot Boeddha, Dharma en Sangha, verwerven wij een onafhankelijkheid van het modieuze, van wat van week tot week de gangbare geest bezielt. We verwerven iets heel speciaals en dieps, een soort schat die in het hart blijft. Deze schat die mij door de Boeddha is gegeven staat mij goed, bij ziekte en gezondheid, bij al het gehak en gekeer dat door de omstandigheden van dit leven in deze wereld wordt teweeggebracht. Dit is Namo Amida Bu.

 

Namo Amida Bu                                       Hartelijk dank

Dharmavidya                                            David

 

Geplaatst door Tineke Osterloh op 23 augustus 2020 en vertaald in het Nederlands door Vajrapala

You need to be a member of David Brazier at La Ville au Roi (Eleusis) to add comments!

Join David Brazier at La Ville au Roi (Eleusis)

Email me when people reply –