PIJN IN EEN BOMBU WERELD
In de on-line orderbijeenkomst van afgelopen zaterdag heb ik gezegd dat ik in verband met de huidige wereldcrisis, veroorzaakt door de komst van een virus waarvoor we nog geen genezing hebben, een gelukkig pessimist ben. Ik zal nog wat meer zeggen over dit onderwerp.
Ten eerste, de pessimist. Het is duidelijk dat er in de huidige situatie grote aantallen heldhaftige individuen zijn die er alles aan doen om het lijden van anderen te verzachten. De meeste van hen zijn gewone mensen die relatief gewoon werk doen. Het bevoorraden van schappen in een supermarkt of het zitten aan de kassa werd tot op heden niet algemeen beschouwd als een heroïsche activiteit. Dan zijn er verplegers en artsen die in veel gevallen ernstig gevaar lopen. Gisteren is hier in Frankrijk een arts overleden aan het virus dat is opgelopen door contact met een patiënt.
Het lijden is echt. Op deze manier sterven is geen picknick. Bovendien zijn degenen die in het ziekenhuis liggen vaak oudere mensen, die al kwetsbaar zijn, en ze hebben de extra pech dat hun jongere familieleden niet mogen komen om hen te troosten. Een ellendige situatie inderdaad. En het kan iedereen van ons overkomen. Ik zit zelf in een van de risicocategorieën vanwege mijn leeftijd en bestaande longbeschadigingen, maar zelfs mensen die veel jonger en fitter zijn vallen soms ten prooi aan de meest vreselijke gevolgen. Het fatale element in de ziekte wordt veroorzaakt door de defensieve reactie van het eigen lichaam op het virus dat, terwijl het tegen de indringer worstelt, de binnenkant van de longen doet ontvlammen waardoor het onmogelijk is om te ademen.
De Boeddha sprak over acht kwalen - geboorte, veroudering, ziekte en dood, verlies, associatie met wat we haten, mislukking, en de skandhas. In deze epidemie zijn er veel van deze aandoeningen die samenzweren om van ons bestaan één grote hoop dukkha te maken.
Nu heb ik de gebeurtenissen gevolgd en commentaren in de media gelezen en er zijn een aantal essays waarin de oprechte wens wordt geuit dat dit het soort schok zal zijn die ons naar een betere wereld zal leiden als de crisis eenmaal voorbij is. De voorbeelden van heldendom kunnen de norm worden voor ons allemaal. Een nieuw tijdperk van liefde en vriendelijkheid kan aanbreken. Er zijn ook punten die suggereren wat er gedaan moet worden op het gebied van internationale samenwerking, het herstel van het vertrouwen in ethisch leiderschap en het vertrouwen in het goede gevoel van de eerlijke burger. Al deze verslagen zijn inspirerend en vaak verstandig. Ik verwacht echter niet dat ze zullen uitkomen. Dit is mijn pessimisme.
Er waren orkanen en we hebben er geen acht op geslagen. Er waren branden in de grote bossen en we hebben er geen acht op geslagen. Er waren overstromingen. Nu is er een plaag. Zal dit de harten van de rijken doen draaien om de armen te helpen, de profiteurs om hun winsten te delen, de oorlogszuchtigen om zich te richten op pacifisme - waarschijnlijk niet.
Ik ben niet zo optimistisch over de menselijke natuur. Ik herken dat we allemaal bombu zijn. Wat er werkelijk zal gebeuren, zal geen functie zijn van wijze collectieve menselijke besluitvorming, noch van verantwoordelijke burgers die vertrouwen hebben in deugdzame regeringen. Het zal eerder een functie zijn van beslissingen die worden genomen zonder rekening te houden met de gevolgen op de lange termijn. Dit komt deels omdat we niet weten wat die gevolgen zullen zijn. Er zullen ongetwijfeld veel gevolgen zijn, maar het is helemaal niet gemakkelijk om ze te voorspellen. Sommige voorspellingen kunnen worden gedaan op basis van wat er al gebeurt, maar het is de essentie van dit soort situaties dat het onverwachte zal zegevieren.
De plaag zal waarschijnlijk langer duren dan de regeringen nu aannemen. Het is waarschijnlijk heel optimistisch dat het midden in de zomer voorbij is. Het is duidelijk dat de reeds genomen maatregelen een enorm economisch effect zullen hebben. Het zal lang duren voordat het "weer normaal" wordt als dat ooit gebeurt, en onderweg zal een groot deel van het kapitaal waarvan de beschaving afhankelijk is, eenvoudigweg verdwenen zijn. Regeringen zullen vrijwel zeker geld moeten gaan drukken als de enige manier om uit de enorme schulden te komen die ze op dit moment hebben. en dit zal waarschijnlijk een plotselinge stijging van de inflatie in de hand werken De VS zullen in een behoorlijke mate van chaos verkeren omdat ze niet de systemen van sociale controle hebben die in de Oude Wereld bestaan, en omdat het de leidende economie is zal die chaos er voor iedereen voor zorgen dat deze schade komt bovenop wat al direct door het virus zal zijn aangericht. We staan dus wellicht op het punt om af te dalen naar een periode van grote wanorde. Dit is mijn pessimisme.
DHARMA-VINAYA
Hoe blijft men gelukkig, of in ieder geval optimistisch, daar middenin? Door geloof en praktijk. De Boeddha heeft ons de Dharma-vinaya gegeven. Het kan een beetje oud en verroest lijken na al die eeuwen. Het kan wat gedegenereerd zijn. We kunnen zelfs in de Kali Yuga - Mappo - de Eindtijd van de Dharma zijn; maar zelfs in Mappo is het mogelijk dat er een toename van het geloof en de beoefening is (wat Dharma-vinaya oorspronkelijk betekende). In feite is het in de geschiedenis van de wereld vaak in de Donkere Tijden geweest dat de fijnste geest licht heeft gegeven in de duisternis. De Dharma die door Boeddha wordt gegeven is een recept voor een nobel leven in het midden van het rijk van het gif. Net als de spreekwoordelijke pauw, transformeert deze het gif in voedingsstoffen.
Bovendien, zelfs als men de laatste persoon op de planeet is, die in het bezit is van deze kostbare Dharma-schat, is dat alleen al voldoende om door het vuur aan het einde van het universum te worden gedragen. Daarom ben ik niet bang. De dood maakt geen steek. De test van iemands Dharmapraktijk is de manier waarop men de dood tegemoet treedt. Als ik mijn Japanse vrienden vraag wat het zuiverlandboeddhisme is, zullen ze waarschijnlijk zeggen dat het om "het ene grote moment" gaat. Het ene grote moment is het moment waar we allemaal doorheen zullen gaan - het moment van de dood. Dus de vraag is, ben je klaar? Wanneer zoiets als deze plaag zich voordoet, worden we allemaal opgeroepen om te denken aan onze dood en aan de dood van de mensen om ons heen. Hoe we dit tegemoet treden bepaalt de hele teneur van ons leven.
Niemand van ons weet precies hoe de nembutsu werkt, hoe de genade van Amida zich ontvouwt, hoe het zuiverland zal verschijnen, maar we kunnen wel vertrouwen hebben. We kunnen er absoluut op vertrouwen dat we op dat grote moment naar huis gaan, en dat voorbij dat naar huis gaan zich andere lotsbestemmingen zullen ontvouwen. Zij die met geloof in de gebeden van Boeddha leven, zullen allen op een dag Boeddha's zijn en zij die zich toevertrouwen aan de band van hart tot hart die ons in de sangha steunt, zullen elkaar in het ZuiverLand op de een of andere manier ontmoeten.
Toen ik in de laatste week van haar leven aan het bed van mijn moeder zat, werd ik geïnspireerd door haar rustige aanvaarding. Ze liet me de boeddhistische leer over het hiernamaals beschrijven en er was een grote vrede tussen ons. Degenen die dicht bij de dood staan, participeren in een geest die vaak volledig is afgesneden van het rumoer van het alledaagse, zogenaamd gezonde, leven. Ik stel mijn vertrouwen in die geest. Of de precieze beschrijvingen die men in de grote teksten leest, exact zijn of niet, doet er niet toe. Een jota van zo'n geloof zal je erdoorheen dragen. Daarom ben ik gelukkig.
En als men zo'n geestelijk vertrouwen heeft, zal, als men dan toch nog meer jaren krijgt, die vreugde en dat gemak niet anders kunnen dan zich verspreiden, als een positief virus, dat degenen die er niet tegen gevaccineerd zijn, besmet. Zij mogen dan met weinigen zijn - zij die maar weinig stof hebben - maar zij zullen een zuurdesem zijn en door hen zal de Dharma van Boeddha blijven inspireren, de genade van mededogen zal blijven worden overgedragen en er zal een licht in de wereld zijn, hoewel de meerderheid een kudde-immuniteit zal behouden en het niet accepteren.
Wees niet ontmoedigd door de hebzucht, de haat en de waanideeën die er zijn - het hamsteren en de nalatigheid ten aanzien van verstandige instructies - zelfs het pessimistische vooruitzicht. Mensen vinden het moeilijk om te veranderen en als ze bang zijn handelen ze vaak op een manier die de dukkha vermenigvuldigt in plaats van er een springplank voor het ontwaken van te maken. We zijn allemaal zulke dwaze wezens. Verwacht niet te veel, maar heb vertrouwen. Hoewel de wereld in vuur en vlam staat, maakt de Dharma het mogelijk om door dat vuur te lopen om degenen die in nood verkeert te helpen. Vertrouwen. Namo Amida Bu.
David Brazier 23 maart 2020, vertaald door Vajrapala
Replies