De Britse politiek wordt momenteel in beslag genomen door een verhaal over een regeringsadviseur die tijdens de periode van lockdown de eigen richtlijnen van zijn regering lijkt te hebben overtreden; en die ten tijde van het maken van deze podcast geen ontslag heeft genomen en zich ook niet heeft verontschuldigd. Nu, je hoeft geen aanhanger van de Britse politiek te zijn om te beseffen dat dit het soort dingen is dat een grote politieke crisis kan veroorzaken.
Nu, de reden dat ik u dit vertel is niet om een politiek punt te maken, maar eerder om te benadrukken dat het probleem van dubbele standaarden, van het hebben van een standaard waarmee men anderen beoordeelt en een andere standaard waarmee men het eigen leven leeft, een behoorlijk probleem is. Het is niet alleen een probleem in de politiek, het is een probleem in de religie, het is een probleem in het bedrijfsleven, het is een probleem op vele gebieden van het leven.
Ik weet niet in hoeveel boeddhistische lezingen ik heb gezeten, waarin een leraar vakkundig en vloeiend een hoog-ideale leer heeft bepleit en geuit die hij kennelijk niet echt leefde of belichaamde in zijn eigen leven. Meermaals. Dit is nogal een probleem.
Het is ook een deel van het begin, de basis van het Zuiverlandboeddhisme in Japan. Het begin van Zuiverland, de Zuiverlandbeweging in Japan, is gedateerd in 1175, toen Honen Shonen afdaalde van de berg Hiei en begon te onderrichten; en hij volgelingen kreeg.
Hij kwam pas echt op de voorgrond tijdens de Ohara Meeting elf jaar later. In 1186 was er een symposium in Ohara, waar een aantal vooraanstaande leraren van verschillende scholen van het boeddhisme elkaar ontmoetten en zij hun lessen en praktijken van de verschillende scholen presenteerden en Honen vroegen om te reageren. De logica hierachter was dat Honen de wijsheid van de vele andere scholen van het boeddhisme zeker niet kon ontkennen, dus waarom zou hij iets presenteren dat nieuw leek?
Honen luisterde naar alle presentaties en gaf zijn antwoord; en uit zijn antwoord bleek duidelijk dat hij de leer van alle verschillende scholen van het boeddhisme goed onder de knie had, maar het belangrijkste punt dat hij maakte was: hoewel dit alles prachtig en wonderbaarlijk was, kende hij niemand die het daadwerkelijk kon leven; en toen hij zijn eigen leven in de diepte onderzocht, kon hij het zelf ook niet leven. Hij kon de ethische leer niet perfectioneren, hij kon niet alle samadhis beheersen, het ging hem te boven. Dit is zoals, weet je, die leer, dat als je alle gehechtheid opgeeft, je geen verdriet zult lijden. Ik ben volledig overtuigd van deze leer, het is waar. Elk woord ervan is waar en als ik niet gehecht was geweest aan mijn moeder, zou ik tien maanden lang niet hebben gerouwd toen ze stierf. Ik weet zeker dat dat waar is, maar ik ga hier niet prediken dat je moet stoppen met van je moeder te houden. Er is een fundamenteel probleem hier.
Honen Shonen was in staat om zijn eigen beperking onder ogen te zien, zijn menselijke aard, en het was op die basis, dat hij een nieuwe benadering van het boeddhisme ontwikkelde waarin hij, in plaats van te vertrouwen op zelfperfectionering, vertrouwde op de nembutsu waarbij de boeddha's hadden beloofd, dat het een resultaat zou opleveren zonder dat hij in zijn eentje de berg zou moeten beklimmen.
Aan het einde van de bijeenkomst waren de andere leraren zo geraakt door de menselijkheid, de nederigheid van Honen, dat ze allemaal opstonden en om de kamer heen liepen om de nembutsu te zingen.
Dit is zeker de juiste geest: dat we ons geestelijk leven baseren op een realistische en bescheiden inschatting van onze eigen aard.
Dank u wel Namo Amida Bu
Dharmavidya David
U kunt hier meer lezen over Honen
http://www.jodo.org/about_hs/ho_life.html
Geplaatst door Tineke Osterloh op 20 oktober 2020 en vertaald in het Nederlands door Vajrapala
Replies