Tekst: Voor degenen die een karmische affiniteit met Amitabha Boeddha hebben.
COMMENTAAR
Voor degenen die
Deze tekst en het religieuze pad dat het beschrijft zijn "voor degenen die een affiniteit hebben". Dit betekent dat ze niet voor iedereen zijn. Zeker, iedereen heeft een weg en het is aan iedereen om die te vinden. Het is niet aan iemand om anderen een pad op te leggen. Ware religie is geen project om de geesten van andere mensen tot slaaf te maken; het is een nederige onderneming. Als de Boeddha alleen voor mij komt, is dat voldoende. In feite zou het goed kunnen blijken dat mensen die denken dat ze verschillende paden volgen, allemaal hetzelfde licht volgen, gezien door verschillende ramen - dat zou waar kunnen zijn, mensen zijn vaak dwaas genoeg om elkaar te bevechten over verbeelde verschillen - maar daar hoeft men zich niet al te veel zorgen om te maken. Er zijn voldoende lessen beschikbaar voor iedereen. Dat is iets om je over te verheugen. Als deze tekst tot u spreekt, luister er dan naar.
Een karmische affiniteit
Deze lijn kan worden begrepen op een eenvoudig sentimenteel niveau of het kan worden begrepen in termen van het onderricht. Beide soorten begrip zijn nuttig. Op het niveau van sentiment weten we dat de dingen soms gewoon goed aanvoelen. We zijn misschien niet in staat om er veel logica omheen te wikkelen, maar we voelen in ons binnenste dat iets voor ons is en zinvol is. We kunnen ons voorstellen dat dit komt omdat we in het verleden zaden hebben gezaaid die nu aan het rijpen zijn. Een hele reeks van ontwikkelingen en gebeurtenissen hebben ons daartoe gebracht, tot deze ontdekking van de oneindige genade van de Tathagata en dat voelt heerlijk aan, als een duik in diep koel water op een warme dag.
Zuiverland Boeddhisme is zo. Misschien hebben we andere scholen of andere religies bestudeerd, misschien al vele jaren, maar dan vinden we dit en het klikt en het voelt als een enorme opluchting. Plotseling worden we geaccepteerd en hoeven we niet meer op een wanhopige zinloze manier te worstelen. Zo vaak geeft religie ons het gevoel dat we ons schuldig voelen. Men begint vanuit de positie van niet-goed genoeg en loopt in een vage belofte dat verlossing kan worden bereikt door middel van Hercules werk aan zichzelf. Maar als Boeddha Boeddha is, dan houdt hij al van ons en zorgt hij voor ons net zoals wij zijn. Wat een opluchting! Als het je het op deze manier opvat, dan ben je waarschijnlijk een van degenen die een karmische affiniteit met die Boeddha hebben. Blijf erbij. Verheug je. Je bent thuisgekomen. Aanroep zijn naam zoals men de naam zou noemen van een nieuwe geliefde. Dit is de juiste plek voor jou.
Amitabha Boeddha
Amitabha betekent: onmetelijk licht. De betekenis is dat het licht van Boeddha oneindig is, onbegrensd en geen obstakel kent. Het maakt niet uit waar je bent, wie je bent, in welke omstandigheden je bent, wat je hebt gedaan of niet hebt gedaan in het verleden, of je populair of alleen bent, of je goed of slecht bent, vrouw of man, oud of jong, dit licht omarmt je al. Het is als het licht van de maan. Wanneer je 's nachts rondwandelt, vertrouw je op het maanlicht. Men kan met z’n eigen zaken bezig zijn zonder ooit na te denken over de maan, maar toch maakt men er gebruik van. Dan, op een dag, in plaats van altijd te kijken op je eigen hoogte of naar beneden te kijken, kijkt men omhoog en ziet men een grote glorie waar men niet eerder naar had gekeken. Je naar de Boeddha keren ziet er zo uit. Het is geen slim idee, geen formule, niet eens goed en deugdzaam, het is een plotseling ontwaken tot een onvermoede glorie die er eeuwig is geweest en die je helpt om je in het donker te bewegen.
In Japan werd de naam ingekort tot Amida, wat betekent zonder maat. Meten is zo'n groot deel van ons leven. Tegenwoordig is geld een soort universele maat geworden. We kunnen zien hoe het verwijzen naar alles in geldbedragen nuttig is voor praktische doeleinden, maar meestal een verstikkende werking heeft. Hoeveel is een leven waard? Hoeveel voor de schoonheid van een bloem? Is tijd echt geld? Er is toch zeker iets anders dan dit. We moeten tot op zekere hoogte deelnemen aan deze wereld, aan dit leven van meten, maar als dat alles is wat er is, dan zijn we robots geworden, mechanisch, verstoken van het echte leven.
Staren naar de Maan
Een affiniteit met Amitabha Boeddha is daarom die spirituele gemoedstoestand, dat verlangen in het hart naar iets dat dit alles overstijgt. Het is het begin van het contemplatieve leven. Er is dus iets schrijnend aan religieuze contemplatie. Wij zijn als de persoon die naar de maan opkijkt, maar nooit naar de maan kan gaan. Toch komt het licht van de maan naar ons toe en dat is de grote zegen.
Ons religieuze leven speelt zich dus noodzakelijkerwijs af in het kader van karma, maar toch, aan de ene kant, reikt het altijd verder dan dat en anderzijds, is er altijd die genade die van buitenaf tot ons komt . We kunnen zeggen dat onze contemplatie altijd zowel een "alsjeblieft" als een "dank je wel" is.
Het is belangrijk om te erkennen dat onze religieuze activiteit zich situeert binnen de karmische sfeer. Als we dit niet erkennen, bestaat er een ernstig gevaar van arrogantie, dat men begint te denken dat men superieur is omdat men religieus is of omdat men deze specifieke religie volgt in plaats van die andere of dat men de juiste weg heeft en de anderen verdoemd zijn. Zo is het niet. De maan schijnt op elk gehucht in het land, hoe verschillend het ook is.
De grote wijze Vasubandu zei dat het er om gaat het midden van de extremen te onderscheiden. Een van de uitersten zou zijn om de maan nooit te zien. Het andere uiterste zou zijn om bezit te nemen van de maan en alle anderen uit te sluiten. Leven in het licht van Amitabha Boeddha is een wonderbaarlijke zaak. Dat anderen dat licht bij andere namen noemen of het op verschillende manieren vereren is gewoonweg een deel van de grote rijkdom van het leven.
Zelfs binnen het boeddhisme zijn er vele manieren om deze waarheid tot uitdrukking te brengen. Dit is hoe Shakyamuni het bij één gelegenheid zei:
"Er is, monniken, een ongeborene en een ongeconditioneerde. Als, monniken, er niet zo een ongeborene en een ongeconditioneerde was, dan zou er hier geen ontsnapping mogelijk zijn uit dat wat geboren en geconditioneerd is. Maar omdat er een ongeborene en een ongeconditioneerde is, weten jullie dus dat er wel een ontsnapping uit het geborenen worden en geconditioneerd zijn is". Udana 8,3
Dat is nirvana. Toch leven wij gewone wezens in een wereld waar alles is geboren, gemaakt of geworden en geconditioneerd; we leven in de sfeer van karma en van afhankelijke oorsprong, maar sommigen hebben affiniteit met iets wat daarbuiten ligt.
Honen Shonin begreep dit. Hij voelde de ellende van deze wereld, de dood van zijn ouders, de wreedheid van de burgeroorlog, de ontberingen van een hard leven, maar tegelijkertijd voelde hij de inspiratie die tot hem kwam via de grote wijze Shan Tao die het Zuivere Land had gezien.
Soms leest men iets en iets springt tevoorschijn. Het is misschien maar één regel of één gedachte, maar het klikt. Als dat gebeurt weet je dat je affiniteit hebt met de bron van dat schrijven. Er zit iets in de inspiratie van de schrijver dat ook voor jou een inspiratiebron is. Zo voelde ik me toen ik de Ichimai Kishomon las en dat is wat me inspireerde om deze Samenvatting te schrijven en te delen.
Dharmavidya's commentaar werd hier vertaald in het nederlands door Vajrapala
Replies