Vertaling in het nederlands van Dharmavidya's tekst:
De eerste zaligspreking van Jezus was: "Zalig zijn de armen van geest; want hun is het Koninkrijk der hemelen." We zouden kunnen zeggen: "hun is het Zuivere Land van Boeddha". Maar is in onze moderne wereld, het "arm zijn van geest" iets wat mensen zoeken? Zeggen we niet liever: "Ik was in een slecht humeur" als we bedoelen dat we depressief, wanhopig of ellendig waren? Waarom wil men arm van geest zijn en wat betekent het?
Laten we beginnen met de kwestie van armoede. In religieuze tradities is armoede vaak een heilige staat. Christelijke monniken en boeddhistische monniken staan beide bekend om het kiezen van armoede, het kiezen van een leven met absoluut minimale bezittingen. Dit soort “afstand nemen van” is een directe uitdaging voor onze moderne consumentistische waarden. Het laat zien dat je niet echt al die dingen nodig hebt. Dus één van de betekenissen van 'arm van geest' is: de geest van armoede hebben - de geest van het afstand doen het vergaren van materiële goederen. Dit kan, in het extreme geval, betekenen: het leven van volledige afhankelijkheid van de ronddwalende monnik overnemen, maar het betekent vooral gewoon het loslaten van het op dat moment populaire idee dat je jezelf eindeloos traktaties moet geven, dat je elk nieuw ding moet hebben, en dat het antwoord op de meeste problemen van het leven winkelen is. Dit is vrij radicaal omdat het de indoctrinatie wegneemt die ervoor zorgt dat het kapitalistische consumentistische systeem blijft groeien.
Bij de populaire slogans die de consumentistische ideologie ondersteunen, is een reeks beweringen zoals "Je bent het waard!" "Je verdient het!" en zo verder die suggereren dat zelfverdediging een belangrijk facet hoort te zijn van de omgang met jezelf. Dit is een soort van perversie van ideeën over zelfrechtvaardiging die hun oorsprong hebben in religies waarin er plaats is voor “een dag des oordeels”. Moderne mensen zijn hun eigen rechters geworden en tussen de gevoelens van schuld door, geven ze zichzelf graag hoge cijfers. Dit is allemaal erg tegenstrijdig en onnodig.
Vanuit het perspectief van karma is het natuurlijk allemaal onzin. Hoe kun je jezelf gelijkstellen aan de waarde van een chocoladereep? Vanuit een karmisch oogpunt zijn we in ieder geval altijd in het rood. We kunnen niet nalaten meer te consumeren dan we creëren. Het verschil - onze redding - komt van genade en verlichting, niet van fruitcake.
De persoon die arm is van geest, gaat daarom niet op zoek naar zijn of haar eigenwaarde op die manier. Hij gaat er diep van uit dat hij intrinsiek geen speciale waarde heeft, maar tegelijkertijd dat hij door de boeddha's als oneindig kostbaar wordt beschouwd. In feite is het zijn armoede van geest die de genade binnenlaat. Het bevestigen van z’n eigenwaarde is zelfkracht. Zich realiserend dat men geen intrinsieke eigenwaarde heeft, vertrouwt men van nature op ander kracht. Deze natuurlijke afhankelijkheid, of geloof, is het kenmerk van de waarlijk religieuze persoon, de persoon die een plaats heeft in het Koninkrijk der Hemelen en van nature het Zuivere Land zal binnengaan.
You need to be a member of David Brazier at La Ville au Roi (Eleusis) to add comments!
Replies