Vraag: We hadden een interessante discussie over de heilige lettergreep OM die in vele tradities wordt gebruikt (hindoeïsme, jaïnisme, boeddhisme, ...). Iemand zei dat in een mantra OM kon worden vervangen door gelijk welk geluid, omdat wij het zijn die een heilige kracht aan dit woord geven, wat geen betekenis op zich zou hebben. Sommigen erkennen dat de lettergreep op zichzelf een bepaalde vibratie zou hebben die verder gaat dan wat we aan het woord kunnen toeschrijven.
Ook zei iemand dat de enige functie van de recitatie van een mantra is om de geest en zijn eindeloze redevoeringen tot rust te brengen, dus zouden de woorden op zich niet van belang zijn. Ik zou heel graag uw commentaar op de kwestie horen.
Kort antwoord: dit heeft vele dimensies, niet enkel die ene.
Langer antwoord: ik denk niet dat een van deze standpunten de hele kwestie omvat - er is enige juistheid in elk standpunt, maar geen daarvan is op zichzelf genoeg. Woorden zijn niet geheel willekeurig. Neem het woord "vis". Het is zeker suggestief voor de beweging van het dier door het water. Het lijkt waarschijnlijk dat muziek voorafging aan spraak, in die zin dat onze verste voorouders waarschijnlijk een beetje samen zongen zoals vogels dat doen. Suggestieve geluiden zouden een bonus zijn in dergelijke communicatie. Het deel van de hersenen dat zich bezighoudt met muzikaal geluid bevindt zich aan de rechterkant van de hersenen. In het symmetrische deel van het linker brein slaan we woordenschat op. Gaandeweg evolueerden woorden en verbale woordenschat en werden ze steeds uitgebreider en tegenwoordig is veel taal relatief willekeurig, maar dat is een moderne (dat wil zeggen, in de laatste tienduizend jaar) ontwikkeling.
Het specifieke geluid OM, of misschien is het beter om Aum te schrijven, zou alle klanken inkapselen die mensen maken. Als je het langzaam zegt, zal je merken dat je mond wijd open begint en geleidelijk sluit als je door de volledige omvang van het geluid gaat. Dit is daarom geen puur willekeurige lettergreep. "Goh" of "Oei" zouden niet hetzelfde werk doen - hoewel ze andere jobs vrij goed doen. Omdat Aum alle geluiden inkapselt, is het de moeder van de spraak. Dit is wat het zijn speciale, goddelijke kwaliteit geeft.
"Een mantra is een bescherming voor de geest."
Natuurlijk is het de ziekte van onze tijd om onze controle, kracht en rationaliteit te overschatten. Ondanks dat, maakt intentie wel degelijk een verschil. In een zin als Namo Amida Bu zijn de eigenlijke woorden minder cruciaal. Het is de intentie die deze woorden uitdrukken die van belang is. In andere landen vind je andere woorden die hetzelfde werk doen. Geen probleem. Zolang wat men bedoelt een aanroeping van Amitabha Boeddha is, zullen alle toepasselijke woorden het doen.
Wat betreft de functie van een mantra, die is een bescherming voor de geest. Dit functioneert op een aantal manieren. In het geval van een mantra zoals OM is er waarschijnlijk een resonantie met iets diep in onze archetypische psychologie. Vervolgens wordt elke mantra opgebouwd en wordt deze een sleutel tot een hele reeks goede associaties. Die ene lettergreep wordt dus een trigger voor een uitgebreide spirituele rijkdom. Het feit dat dezelfde woorden sinds onheuglijke tijden worden gebruikt, voegt hier ook nog gewicht aan toe. Men maakt een verbinding met z’n voorouders en hun kracht. Op het meest simplistische niveau, kunnen we zien dat als de geest vol is van de mantra, hij niet vol is met andere minder gezonde dingen.
Dus ik denk niet dat het antwoord op je vraag over slechts één simpel ding gaat. Er zijn veel dimensies aan het werk. De mantra doet zijn werk in ons en wij blijven ons grotendeels onbewust van het effect. Er speelt iets in ons op een dieper niveau dan het louter rationele. Ik stel me zo voor dat het iets bereikt aan de rechterkant van de hersenen.
Om
is het centrum van het universum, zeggen ze
terwijl voor anderen: "Een benaming zonder veel betekenis... .."
Toch is het zoet
om heilige woorden te zeggen
en de Heilige Naam te prijzen.
Vertaald door Annette en Vajrapala
Replies
Zo mooi uitgedrukt! ".... een bloem die haar blaadjes opent voor het licht en voor allen die deel hebben aan haar liefelijkheid...." Mogen we allen eens zo'n bloemen worden, Namo Amida Bu
14 september
In het boek ' De mystiek van het Tibetaans Boeddhisme ' schrijft Lama Anagarika Govinda over OM van pagina 13 tot en met 52.
Ik neem er één iets uit:
........' De klank OM komt, als zij zowel in het hart als door de mond van de oprechte volgeling van het pad' in gelovig vertrouwen ( saddha ) wordt uitgesproken, overeen met het uitbreiden van de armen om al wat leeft te omhelzen. Het is geen uiting van zelfexpansie, maar een universele aanvaarding, devotie en ontvankelijkheid- ongeveer vergelijkbaar met een bloem die haar blaadjes opent voor het licht en voor allen die deel willen hebben aan haar lieflijkheid. Het is tegelijkertijd geven en nemen; een nemen dat vrij is van begeerte, en een geven dat niet poogt anderen geschenken op te dringen.
Zo werd OM het symbool van de universele geesteshouding van het boeddhisme in zijn mahayana-ideaal, dat geen sekteverschillen kent-zoals ook een bodhisattva besluit om zich in te zetten voor de bevrijding van alle wezens, zonder onderscheid, en allen te helpen in overeenstemming met hun individuele behoeften en aard, langs het voor hem of haar geëigende pad.'..............
Zo goed dit opnieuw te lezen, zo dicht bij wat Dharmavidya zegt en is
NAB