Vraag: Is het boeddhisme een religie of een psychologie?
Kort antwoord: Beide en nog meer, maar een religie in de eerste plaats
Langer antwoord: Het boeddhisme is in de eerste plaats een religie en heeft als zodanig geleid tot cultuur en beschaving, met inbegrip van systemen van onderwijs, psychologie, gemeenschapsvorming, politiek, kunst, literatuur, poëzie, enzovoorts. Als het boeddhisme geen religie zou zijn, dan is het vrij onwaarschijnlijk dat het nog steeds zou bestaan. Men zou niet doorstaan wat Siddhartha heeft meegemaakt, eenvoudigweg omwille van een academische of professionele discipline.
Evenzo was Dr. Ambedkar de leider van de onaanraakbaren in India. Hij zag dat het kastensysteem diep ingebed was (en is) in de Indiase samenleving. Hij probeerde er door middel van politiek van af te komen en faalde. Uiteindelijk besloot hij dat alleen een verandering van religie voldoende fundamenteel zou zijn om een einde te maken aan de kasten en hij besloot zich tot het boeddhisme te bekeren. Religie is het meest fundamentele. Mensen wijden hun hele wezen aan religie en dat is wat het boeddhisme nodig heeft. Je kunt het alleen zien als een psychologie, of alleen maar een educatie, of alleen maar een cultuur, maar je kan het hart ervan niet vatten op die manier.
"Alleen een religie brengt mensen ertoe hun hele leven te gaan toewijden."
Het boeddhisme is via verschillende kanalen naar het Westen gekomen, maar het wordt hier vaak gewaardeerd om zijn psychologische aspect. Natuurlijk waarderen we ook de kunst en de invloed van het boeddhisme op de vrede in de wereld en andere vruchten die het heeft voortgebracht. Geen van deze zou echter bestaan als het niet fundamenteel een religie was, omdat alleen een religie mensen ertoe brengt om hun hele leven te wijden op de manier zoals boeddhistische monniken, nonnen en priesters dat doen. Ze doen niet alleen maar hun werk. Het beschouwen van het boeddhisme als een psychologie kan een westerse persoon helpen om een aantal belangrijke aspecten ervan te begrijpen. Het kan een weg naar binnen zijn, maar die weg gaat veel verder als men bereid is om de hele weg te volgen.
Het modernisme heeft ons veel gegeven, maar het heeft ook een aantal nefaste aspecten. Eén daarvan is de neiging tot versnippering en vervolgens de neiging om te verbrokkelen. Het heeft de neiging om de culturen die het tegenkomt te plunderen in plaats van ze diep te waarderen en de neiging om hun vruchten om te zetten in consumptiegoederen. Mensen die slechts terloops geïnteresseerd zijn in de kunst van het boeddhisme kunnen de kunst van het boeddhisme waarderen of kunnen profiteren van de laatste meditatieoefening zonder dat ze een serieuze toezegging in hun leven hoeven te doen, maar als niemand zo'n toewijding in zijn leven doet, zullen de prachtige vruchten van het boeddhisme er binnenkort niet meer zijn om geplukt te worden, want dan zijn de wortel en de stam van de boom dood.
In mijn eigen leven is het boeddhisme altijd al een religie geweest. Ik werd maatschappelijk werker om "het juiste levensonderhoud" te kunnen uitoefenen omdat ik boeddhist was. Om soortgelijke redenen raakte ik betrokken bij verschillende vormen van sociale actie. Dat leidde me tot de psychotherapie en natuurlijk wilde ik mijn boeddhistische principes toepassen in mijn werk. Dat bracht me ertoe om boeken over boeddhistische psychologie te schrijven. Maar bovenal ben ik boeddhist en dat is wat ik leer en bepleit en dat is wat de inspiratie heeft gegeven voor al mijn belangrijkste werk. Namo Boeddhaya. Namo Dharmaya. Namo Sanghaya.
Dharmavidya's hoofdstuk over religie of psychologie in z'n boek "Questions in the sand", vertaald naar het nederlands door Vajrapala
Replies