Vraag: Wat is er speciaal aan het Zuiverland boeddhisme en de toewijding aan Amida?
Kort antwoord: een realistisch beeld over de mens, een generieke spiritualiteit en een eenvoudige beoefening.
Langere antwoord: Zuiverland boeddhisme is ontwikkeld vanuit de Boeddha z’n leringen voor gewone mensen. De meeste andere vormen van boeddhisme zijn monastieke tradities. Nu is het monnikendom geweldig, maar de meeste mensen zullen zich daar niet aan wijden. Toen Shakyamuni stierf, werden zijn relikwieën verdeeld en stupa's (kleine pagodes) werden op veel plaatsen gebouwd, aanvankelijk overal in het noorden van India. Dit werden plaatsen van pelgrimage en aanbidding. Mensen kwamen, omcirkelden de stoepa, deden gebeden en maakten buigingen, gaven offers en ontvingen de energie die voortkwam uit die plaats die verbonden was met de grote wijze.
Dit was een eenvoudige, basale, generieke vorm van spiritualiteit. Mensen konden hun toewijding op een praktische manier uiten en ook hulp en onderricht ontvangen.
Mensen hadden het gevoel dat er iets heel bijzonders aan de Boeddha was en dat die speciale kwaliteit niet stierf toen zijn fysieke lichaam stierf. In zekere zin zijn boeddha's eeuwig. Het boeddhisme verbiedt te veel speculatie over wat dit precies betekent, maar toch is het een tastbaar gevoel. Boeddha zelf had gesproken over Boeddha's uit het verleden, het heden en de toekomst en er is in het boeddhisme een algemeen gevoel dat er een uitgestrekt spiritueel rijk is van verlichte wezens die ons kunnen helpen als we onze harten en gedachten maar naar hen richten.
Dus hier gaat het over geloof, maar ook over een acceptatie van de menselijke beperking. Er zijn veel dingen die we niet kunnen weten, maar dat is geen goede reden om ons hart en verstand te sluiten.
Dus, de basishouding van Zuiverland boeddhisme, of Amidisme, zoals het ook wordt genoemd, is dat van het herkennen van de bombu-aard van de gewone persoon - dat we beperkt zijn, in veel opzichten onwetend, kwetsbaar, vatbaar voor het maken van fouten en vaak beheerst worden door eigenzinnige passies. We kunnen wel proberen deze te overwinnen, maar dat zal niet helemaal lukken. Het belangrijkste is om deze realiteit te herkennen.
Daarom gaat het hier over boeddhisme voor gewone wezens en is de centrale Boeddha, de Boeddha van “Alle Acceptatie”, Amida.
Het gaat over het besef dat Amida ons accepteert zoals we zijn, zolang we ons tot hem wenden en de manier waarop we dat doen is hem te aanroepen. Dit wordt nembutsu genoemd. De gebruikelijke vorm van de nembutsu is "Namo Amida Bu". Namo betekent "Ik roep" of "Ik zoek toevlucht tot". De "Bu" is een afkorting voor Boeddha.
Dus Amidisten zijn gewone mensen die 'Namo Amida Bu' zeggen vanuit het geloof dat ze zich daarmee verbinden met een bron van spirituele genade die enorm groot, liefdevol en verlossend is. Dat is het, echt waar.
Vertaald door Vajrapala
Replies