Vraag: Ik ben in de war over de locatie van het Zuivere Land in de tijd. In sommige dingen die ik lees, lijkt het zich in de toekomst te bevinden, na de dood, wanneer iemand "naar" het Zuivere Land gaat om volledig verlicht te worden (en dan terugkeert om alle voelende wezens te dienen). Het is een leven na de dood, al is het maar tijdelijk. Dit zonder occasionele ontmoetingen en voorproefjes van het ultieme Zuivere Land hier in dit leven te ontkennen, maar het Zuivere Land in zijn volheid zou in deze beslist toekomstig is. Maar in andere dingen die ik lees, lijkt het Zuivere Land te zijn "ontmythologiseerd" totdat het (alleen) een bewustzijnsstaat is hier en nu. Deze lezingen lijken op zijn best agnostisch te zijn over elke vorm van leven na de dood. Kan iemand me helpen hierover duidelijkheid te krijgen?
Kort antwoord: aangezien we niet veel weten, is het nemen van een letterlijke verklaring de eenvoudigste optie en het meest praktische in termen van iemands spiritueel leven.
Langere antwoord: Ja, je zult verschillende interpretaties vinden in verschillende boeddhistische scholen en zelfs binnen die scholen. De literalist meent dat het Zuivere Land van Amitabha Boeddha tien kalpa geleden is opgericht en nog steeds bestaat en lang zal blijven bestaan. Als boeddhisten hopen we op een goede wedergeboorte en de beste wedergeboorte is er één in de aanwezigheid van een Boeddha. Als we Amida-boeddhisten zijn, hopen we dat dit Amitabha Boeddha zal zijn. Alle Boeddha's hebben echter, of zijn bezig met het creëren van, zuivere landen. Sommige mensen - sravakas - komen graag naar een Zuiver Land en blijven daar. Anderen - bodhisattva's - gaan daar een tijdje naartoe, maar hebben geloften afgelegd om terug te keren naar gebieden die geen (of nog geen) Zuiver Land zijn, om te helpen bij het heilig werk dat de Boeddha's in die domeinen van begoocheling doen. Pratyekabuddhas - mensen die zichzelf zonder hulp verlichten - gaan niet naar het Zuivere Land.
Er zijn benaderingen van het Boeddhisme die ervan uitgaan dat het Zuivere Land geen domein is, maar eerder een gemoedstoestand. Denkbeeldig, maar verbeeldingskracht die krachtig werkt in iemands leven, hier of in dit leven en / of in toekomstige levens. Natuurlijk kan het, vanuit een subjectief perspectief, nogal moeilijk zijn, om te zeggen of als men de ervaring heeft in een Zuiver Land te zijn, dit werkelijkheid is of ingebeeld was en zelfs filosofisch gezien zou het moeilijk kunnen zijn om te definiëren wat deze termen betekenen, wanneer het over bardo-staten dus over overgangen gaat. Er zijn natuurlijk ook veel boeddhisten die je zullen vertellen dat ook deze wereld gewoon verbeelding is. Het is mogelijk dat de vraag - of ervaring zich binnen of buiten zoiets als de verbeelding bevindt - een compleet afleidingsmanoeuvre is.
"Boeddhisten zijn er daarom van nature bij betrokken om van
deze wereld op één of andere manier een betere plek te maken."
Vanuit een modern fysisch oogpunt lijkt tijd te worden beschouwd als een dimensie van het universum en, blijkbaar, is het best passende idee met de huidige wetenschappelijke waarnemingen, de theorie dat we in een kosmos leven die elf dimensies heeft. Ik denk dat niemand van ons echt begrijpt wat dit betekent en op basis van de optekeningen tot nu toe, kan de beste wetenschappelijke uitleg nog vele malen veranderen voordat we tot een vertrouwenswaardig standpunt komen. Hoe dan ook, de dood is een mysterie, maar als je ervan uitgaat dat het momentum van je leven doorgaat, dan lijken de boeddhistische ideeën mij zo bevredigend als gelijk welk idee, zelfs als het onmogelijk is om soms uit te zoeken hoe letterlijk ze genomen moeten worden, of zelfs wat "letterlijk" in dit opzicht zou betekenen.
Zoals we in de “Summary of Faith and Practice” (een Amida-tekst genaamd ‘Samenvatting van Geloof en Praktijk’) zeggen, hoef je niet alle antwoorden te kennen, om je leven op een zinvolle manier door het geloof te laten vormen.
In mijn eigen leven past het idee - dat ik misschien uit een soort gebied van licht kwam, voor mijn geboorte - goed met de ervaringen uit mijn kindertijd die ik had. Het idee dat ik terug zou kunnen gaan naar zo'n rijk past goed bij een bijna-doodervaring die ik in mijn twintiger jaren had. Ik ben bereid om de verhalen en beschrijvingen die men in de sutra's vindt, aan te nemen, op de wijze waarop men luistert naar verhalen van reizigers - als een eerlijke beschrijving die misschien niet helemaal precies blijkt te zijn in elk detail .
Wat betreft het Zuivere Land in dit leven, ik denk dat we deze wereld niet zullen veranderen in iets dat dicht bij het Zuivere Land komt zoals het wordt beschreven in de Zuiverland Sutra's, maar, dit gezegd zijnde, als iemand er vertrouwen in heeft dat hij door Amitabha geaccepteerd is, dan heeft die het gevoel dat hij reeds een burger is van dat Land van Geluk en omdat je zo iemand bent kan je amper voorkomen dat je betrokken bent bij handelingen die neigen naar de afspiegeling van je ware thuis. Boeddhisten zijn daarom van nature betrokken bij het - op de een of andere manier – maken van deze wereld tot een betere wereld. Dit is een praktische zaak.
Dus, kort samengevat, ik ben niet voor demythologiseren, maar ben ook geen complete literalist, aangezien er veel is dat we niet kunnen weten, maar als we aannemen dat het Zuiver Land het rijk van Boeddha is en dat het heeft bestaan, dat het bestaat en zal bestaan, dan is het in een bepaalde zin al iemands ware thuis en dan zou het, indien mogelijk, geweldig zijn om daar in de toekomst herboren te worden, dan zal dit een diep positief effect op iemands leven hebben.
Wanneer ik bevrijd zal zijn uit dit korte leven
gun me meteen dààr geboren te worden
zonder tussenkomst van enige andere bardo;
of indien het duizend jaar duurt
van dansen rond de Heilige Naam
laat het dan zo zijn dat ik blij ben
geroepen te zijn om te buigen en te dienen.
Replies