In juni maakte ik een podcast over de Oprechte Geest. De Oprechte Geest is een van de drie geesten waarover geschreven is door de grote Zuiverland Leraar Shan Dao.
De tweede van deze drie geesten is de Diepzinnige Geest. Wanneer we zeggen dat we diep getroffen zijn door iets, bedoelen we dat het ons hart echt geraakt heeft. Het is niet langer alleen maar een idee, maar iets dat op zo'n manier in onze diepste gevoelswereld is binnengedrongen dat het een constante achtergrond van ons leven wordt en deel uitmaakt van de structuur van ons leven.
Wanneer je iemand ten diepste vertrouwt, besteed je niet al je tijd aan het nadenken over hoe betrouwbaar die persoon is. Je neemt het gewoon voor lief. Het vertrouwen is deel geworden van de structuur van wie en wat je bent. Een kind kan dat soort vertrouwen in een ouder hebben.
Natuurlijk wordt soms, in de loop van de tijd, een vertrouwen dat op deze manier tot stand is gekomen, geschonden en dit veroorzaakt een diepe psychische wond. Waarschijnlijk dragen we allemaal dergelijke wonden op verschillende manieren, in verschillende gradaties – dit is onvermijdelijk in het leven in de wereld waarin we ons bevinden.
Ik denk dat je kunt begrijpen dat zo'n diep vertrouwen een vorm van onvoorwaardelijkheid is. Men vertrouwt onvoorwaardelijk.
Als een kind dus misbruikt is door een ouder, kan het vele jaren proberen uit te vinden wat hij of zij (het kind zelf) verkeerd heeft gedaan. Omdat, wanneer het vertrouwen diep is, het ondenkbaar is, dat de vertrouwde persoon, de ouder bijvoorbeeld, vals zou kunnen zijn geweest.
Omdat we leven in de wereld van condities, in samsara, is dit soort verraad vroeg of laat onvermijdelijk. Liefde brengt altijd enige teleurstelling met zich mee. Volwassenheid is een functie van de sublimatie van het daaruit voortvloeiende verdriet.
We lijden niet alleen onder de gevolgen van samsara, we zijn ook deel van samsara. Wijzelf maken er deel van uit, wijzelf zijn ook van die aard om anderen teleur te stellen, om niet te voldoen, we voldoen niet aan onvoorwaardelijke liefde. In feite zijn wij dwaze wezens, kwetsbaar, geneigd tot fouten, verstrikt in verwarde emoties en verwarde ideeën.
Het is juist op dit punt dat we diepgaand beseffen dat dit onze aard is, dat Amida's licht ons omhult. Het is het besef dat ik volkomen machteloos ben om het verdriet uit mijn hart te wissen. Het onvermijdelijke verdriet is gewoon een product van het samsarisch leven.
Ik heb eenvoudigweg niet de kracht in mijzelf om bevrijding te bereiken. Het is dit besef van onvermogen dat de diepzinnige geest is. Wat er dan bij komt, is het vertrouwen dat Amida zelfs dergelijke wezens, als mij, aanvaardt, helemaal met mijn hopeloosheid. Dit is een vertrouwen dat nooit beschaamd zal worden. Op deze manier wordt men door Amida gegrepen, om nooit meer te worden losgelaten. De diepe geest is dus het samenkomen van het oprechte besef van iemands eigen zwakke staat, iemands bombu-natuur, samen met het ware geloof waarin, desondanks, de genade van de Grote Boeddha zich onophoudelijk ontvouwt.
Het ontwaken van zulk geloof wordt in het Japans shinjin genoemd. Het is een diep emotionele gebeurtenis. Wanneer men shinjin heeft ervaren, voelt men een grote nederigheid en een grote dankbaarheid. We drukken die dankbaarheid uit met de nembutsu Namo Amida Bu.
Namo Amida Bu Dank u zeer
Dharmavidya David
Geplaatst door Tineke Osterloh op 31 juli 2020 en vertaald in het Nederlands door Vajrapala
Replies