Vandaag, 8 april, is het de verjaardag van de Boeddha, althans in de Japanse traditie - dus in Zen, in Zuiverland, enzovoort. Boeddha's verjaardag, 8 april, is het Bloemenfestival. Veel geluk krijg ik terug van de Boeddha!
Nou, Boeddha komt zeker vaak terug in mijn gedachten. Sterker nog, op de een of andere manier is hij er vrijwel constant, de hele tijd - soms meer bewust dan andere dingen, maar altijd ergens, op de achtergrond, op de voorgrond. Daar ben je Boeddha! Briljant. Als een zonnestraal van geluk.
Ironisch is dat, op een bepaalde manier. We zeggen Namo Amida Bu om de aanwezigheid van Boeddha te erkennen. We zeggen dat bij blijde gelegenheden. Je ontmoet een vriend: Namo Amida Bu! Oh, Namo Amida Bu! Als er iets goeds gebeurt, iets leuks gebeurt, Namo Amida Bu. Zelfs als we een e-mail ondertekenen, Namo Amida Bu. Het is als zeggen, "Ik stuur je wat liefde", "Ik stuur je wat zonneschijn". Maar natuurlijk zeggen we ook Namo Amida Bu als er iets slecht gebeurt. Het kan iets kleins zijn, zoals als je een bord laat vallen, het bord smakt op de vloer, Oh! Namo Amida Bu.
Dit brengt gelijkmoedigheid, zeggen we. Dat is een groot woord, nietwaar? Equanimity. Vrede. Zelfs in het midden van een kleine ramp, Namo Amida Bu! Dus in het midden van dat onaangename, dat lijden, dukkha - in de plaats dat dukkha in hunkering, woede, negativiteit van de een of andere soort uitloopt, Namo Amida Bu! Er komt een beetje Boeddha-licht binnen. Zelfs in zo'n kleine ramp is er een onderricht, er is dharma. Hier is vergankelijkheid. Hier is de realiteit van de vergankelijkheid. Dit is een toegangspoort. Vergankelijkheid is een toegangspoort tot de praktijk. Als er geen vergankelijkheid zou zijn, zou er geen ontwikkeling zijn, er zou niets goeds kunnen gebeuren hier in het midden van deze wereld.
Dus Namo Amida Bu - zonneschijn in het midden van de wolken. Natuurlijk, soms zijn er grotere rampen. We zitten midden in een grote ramp op dit moment - een ramp voor de mensen, in ieder geval. Deze pandemie die zich verspreidt over de wereld, duizenden mensen die sterven. Verschrikkelijk, vreselijk. Zo'n pijn, zo'n kwelling, zo'n verdriet. Ik zit niet in de hoogste risicogroep, maar ik zit wel in een risicogroep vanwege mijn leeftijd, longschade en dat soort dingen. Dus ik stel me voor: misschien word ik naar het ziekenhuis gebracht, misschien zit ik straks op de intensive care, misschien word ik daar vastgebonden aan een lading zuurstof en dat soort dingen. Nou, wat kan men zeggen? Namo Amida Bu. Dat is alles wat je kunt zeggen. Zelfs in die situatie, laat je het licht van de Boeddha binnen. Boeddha's grote mededogen, liefde, genade, komt binnen, is binnen. Namo Amida Bu.
Ik weet nog toen ik in het ziekenhuis lag, niet zo lang geleden, toen was het zo. Soms was het echt pijnlijk, ze gaven me van die vreselijke injecties in mijn benen, heel pijnlijk. Namo Amida Bu. Het maakt alles op een bepaalde manier draaglijk. Het opent iets, maakt iets los. Waar gaat het over? Het opent je hart. Het opent je hart voor liefde en mededogen en vrede. Dat is waar Namo Amida Bu over gaat. Dat is de aanwezigheid van de Boeddha. Dat is de Boeddha die veel geluk brengt. Vele blij geluk komt in mijn leven.
Dus op deze dag, die Boeddha's verjaardag is, ben ik aan het vieren. Veel geluk komt er in mijn leven door de Boeddha. Veel geluk komt er door alle Boeddha's, alle Boeddha's overal. Veel geluk krijg ik terug van hem. Gelukkige Verjaardag!
Dank u wel.
Namo Amida Bu
Dharmavidya
David
Geplaatst door Ming Ming Wang op 23 Augustus, 2020 en vertaald in het Nederlands door Vajrapala
Replies