In het leven is het soms zo dat we, net als we gewoon rustig meezeilen en denken dat alles goed gaat, ineens in ruw water terechtkomen. Misschien dat mensen die we vertrouwden, mensen die misschien al lang bevriend zijn en met wie men samen veel avonturen heeft beleefd, zich ineens tegen je keren. Dit soort dingen kunnen een schok zijn, maar als boeddhisten moeten we het kunnen gebruiken als een kans om ons geloof en ons inzicht te verdiepen. Juist op dit soort momenten heeft men geloof nodig; en geloof op zo'n moment stelt ons in staat om te leren van de situatie in plaats van te vervallen in zelfmedelijden en zo verder.
Soms storten mensen zich op iets groots of op iets onbeduidends en zijn ze niet bereid om het door te spreken. We zijn het er allemaal over eens dat het het beste is om naar elkaar te luisteren en tot enige harmonie en wederzijds begrip te komen, maar er zijn er twee nodig om dit te doen, en samenwerking is niet altijd mogelijk. Soms loopt de ander gewoon weg van de tafel en wil hij niet tegemoet komen.
Zoiets is mij de laatste tijd overkomen. Ik moet zeggen, het is een van de meest intense leersituaties. Als men geloof houdt en niet te veel in paniek raakt, leert men veel over zichzelf en over de menselijke natuur. Dit verdiept op zijn beurt het geloof. Men ziet de waarheid van de leer van alle Boeddha's; men begrijpt dat er geen toevlucht is in wereldse dingen, zelfs niet in lange gevestigde relaties. Zoals we zeggen: "Je kunt ze niet meenemen."
Men leert vergankelijkheid, men leert over karma. Men ziet dat wat men aan de oppervlakte belijdt, zeer verschillende motieven kan verhullen. Men ziet hoe gehecht mensen kunnen raken aan dogma's. In een notendop leert men over bombu-natuur en voelt men een diep verlangen naar een rijk van vrede voorbij alle oppervlakkigheid van dit leven, waarin mensen verstrikt raken in minuscule aangelegenheden en deze buiten proportie opblazen.
Dit verlangen naar een betere wereld - een betere wereld voor iedereen - is het soort universele liefde dat wordt aangeduid met de term Global Sangha. Ik denk op dit moment veel na over dit idee. Toen we het voor het eerst kozen als naam voor de retraite dacht ik er niet zo diep over na, maar hoe meer ik er over nadenk hoe krachtiger het concept blijkt te zijn.
De Boeddha zegt: " Vestig mindfulness vòòr je (mindfulness: Boeddha, Dharma en Sangha) en stop dan en kijk wat er gebeurt". Dit heet Onderzoek van Dharma.
Onderzoek van Dharma is één deel conceptuele studie en vijf delen persoonlijke ervaring; en het zijn de momenten waarop de ervaring uitdagend wordt die men het meest kan leren, want het is dan dat de ervaring het meest intens is. Kan men op zo'n moment terughoudendheid beoefenen? Ik ben er niet zo goed in. Ik heb een grote kans dat ik in heet water terechtkom. Maar mijn bedoeling is goed. Mijn intentie is als een kompasnaald gericht op Global Sangha, het ideaal van harmonie en goede wil, zelfs voor degenen die je onrecht aandoen.
Zeer binnenkort komt de retraite er aan. Het wordt een geweldige gebeurtenis. We zullen een groot aantal opmerkelijke mensen laten vertellen over hun ervaringen, hun praktijk, hun geloof. Dat maakt het tot een zeer verrijkende ervaring.
Het is ook erg spannend voor de organisatoren, want we hebben nog nooit zoiets gedaan. Het is mogelijk dat we de pudding te hoog hebben ingeschat door zo'n feest op te zetten, maar de aanwezigen kunnen kiezen wat bij hen past en de praktijk in hun eigen huis doen als ze niet gefascineerd zijn door het scherm.
Ik kijk er naar uit om je daar te zien, zodat we elkaar allemaal beter kunnen leren kennen, samen kunnen leren, die Global Sangha hart-op-hart-verbinding kunnen maken.
Dank u wel. Namo Amida Bu
Dharmavidya David
Geplaatst door Tineke Osterloh op 24 november 2020 en vertaald in het Nederlands door Vajrapala
Replies