We zouden het Fundamentele moeten uitdrukken in alles wat we doen.
Om het Fundamentele tot uitdrukking te brengen moet het een of andere vorm aannemen. De vorm op zich is niet belangrijk; maar het is belangrijk voor zover het het wezenlijke overbrengt. Bijvoorbeeld, een persoon buigt voor een ander. Dit is een vorm. Buigen is een vorm, een vorm van handelen; iets dat verschijnt in deze concrete praktische wereld.
Als het een echte buiging is, dan zijn degene die buigt en degene naar wie wordt gebogen beiden leeg. Wat betekent dit? Leegte is het fundament, de basis van liefde. Wanneer zowel de buiger als degene voor wie gebogen wordt leeg zijn, dan is de buiging en de ontvangst van de buiging een overdracht van liefde. Er is een ontmoeting van twee harten. Het is een transmissie van hart tot hart. Deze hart-tot-hart transmissie is het Fundamentele, dit is de fundamentele betekenis en essentie van het Boeddhisme. Het boeddhisme is door alle eeuwen heen op deze manier overgedragen. Waar deze overdracht van hart tot hart is, daar is het Fundamentele.
Als de buiger en degene naar wie wordt gebogen niet leeg zijn, dan is er geen volledige liefde. Er kan een façade zijn, er kan iets oppervlakkigs zijn, misschien doen ze alleen maar alsof, misschien hebben ze bijbedoelingen, misschien doen ze alsof, misschien zijn er kwesties van macht of voorrecht. Er is meer aan de hand. De motivatie is niet zuiver.
Leegte betekent zuiver. Als iets helemaal zuiver is, is al het stof verdwenen. Leegte, zuiverheid is dus de diepste grond van liefde, en die wordt op vele manieren uitgedrukt, in dit geval in het geven en ontvangen van een buiging.
Wanneer dit gebeurt, kunnen we spreken van catharsis; een catharsis is een loutering, is een terugkeer naar zuiverheid - zuiverheid die de basis is van liefde. Het binnentreden in dit soort leegte is als een sprong in de ruimte. In veel boeddhistische teksten wordt gesproken over de hemel, wat leegte betekent, wat ruimte betekent; om in de wereld te leven als in de hemel. De bloemen die verschenen bij de verlichting van Shakyamuni Boeddha verschenen in de lucht. Deze bloemen die in de lucht verschijnen, dit betekent schoonheid die in leegte verschijnt. Schoonheid die in leegte verschijnt is liefde.
Om zich in de leegte te storten, heeft men geloof nodig. Als men nog steeds aan dit of dat vasthoudt, is dat geen leegte: men is niet leeg; men houdt zich ergens aan vast. Daarom legt de Boeddha zoveel nadruk op loslaten, op het openen van de hand. Wanneer we vertrouwen hebben in de liefde van Boeddha, die volkomen zuiver is, volkomen leeg, verstoken van secundaire drijfveren, dan kunnen we die liefde in onszelf aantreffen. We weerspiegelen het als het ware in de wereld. We buigen gewoon. We buigen in volledige zelf-overgave omdat we veilig zijn in de liefde van Amida. Dus, elke buiging is Namo Amida Bu.
Namo Amida Bu Met veel dankbaarheid
Dharmavidya David
Geplaatst door Tineke Osterloh op 18 februari 2021 en vertaald in het Nederlands door Vajrapala
Replies