Hadden we geen prachtige retraite? Nu vragen veel mensen zich af hoe ze van hieruit verder kunnen gaan, zoals...
"Wat kan ik aan mezelf doen?"
"Wat kan ik doen voor de Sangha?"
"Wat kan ik voor de wereld doen?"
Deze drie vragen hangen nauw samen. Je zou met een van deze vragen kunnen beginnen.
Als men begint met "Wat kan ik aan de wereld doen?", zou men zich misschien ontsteld en overweldigd kunnen voelen. Of men zou zich kunnen storten op het worden van een vredestichter of een of andere welzijnswerker: men zou zich kunnen aansluiten bij een organisatie, of samen met anderen een project kunnen opzetten, of gewoon met een pot hete thee naar buiten gaan en naast die dakloze bij de brug gaan zitten en een praatje maken. Er is altijd wel iets wat men kan doen. In de Bodhi Retreat hoorden en zagen we prachtige voorbeelden van heldhaftig werk om enkele van de misstanden in de wereld recht te zetten. Dingen zijn soms mogelijk. Toch hoorden we ook hoe kleine dagelijkse handelingen een disproportioneel effect kunnen hebben. We dragen allemaal bij aan het creëren van de Dharma-cultuur. Het gewaad van Boeddha is een doek gemaakt van vriendelijkheid en wijsheid. We trekken deze kleren aan telkens als onze geest zich naar de Dharma keert. De nembutsu is als de pendel die dat kleed weeft.
Als men begint met de vraag "Wat kan ik voor de Sangha doen?", kan men zich afvragen hoe te beginnen. Men zou gewoon met de telefoon of met WhatsApp of met e-mail kunnen beginnen, beginnen met degenen die men kent en hen vragen: "Wat is er mogelijk? Wat zouden we samen kunnen doen? Wat doen anderen? Kan ik helpen?" Het resultaat van zo'n contact kan de vorming van kleine groepen zijn. Die kunnen een project hebben, bijvoorbeeld om samen te studeren of een evenement of project te organiseren, of het kunnen gewoon vriendschapsgroepen zijn om met elkaar te delen, wederzijdse steun te creëren en samen te praktiseren. Nogmaals, het cement dat dergelijke groepen bij elkaar houdt in de Sangha is de nembutsu. Het is omdat we allemaal op een of andere manier de aandacht richten op Boeddha en Dharma dat er een basis is voor onze verbondenheid en samenwerking, ook al zijn we misschien heel verschillende persoonlijkheden, als we in zo'n context samenkomen, leren we veel. Al die verschillen vormen een bijdrage aan een prachtige chemie.
Natuurlijk kunnen we in principe allemaal beginnen met de derde vraag: "Wat kan ik aan mezelf doen?" Maar eigenlijk, als men eerlijk is, kan dit de meest overweldigende vraag van allemaal lijken! Soms lijkt het herstellen van de wereld een kleinigheid naast de enorme uitdaging om iets aan zichzelf te doen. In feite lijkt het alsof er eigenlijk geen enkele mogelijkheid is om iets aan zichzelf te doen, omdat het ego zo subtiel is dat het alle moeite die men zich getroost, kan verpesten. En hoe meer men zich zorgen maakt over de vraag of "ik het wel goed doe" - hoe erger het wordt!
Dus, in deze dimensie is de nembutsu alles. We kunnen onszelf niet optrekken aan onze eigen schoenveters, maar we kunnen er wel op vertrouwen dat de gewoonte om ons naar Boeddha en Dharma te keren, de truc voor ons zal doen. Dit is een kwestie van jezelf toe te vertrouwen aan een mysterieus proces.
Het samenkomen voor de grote retraite was een prachtige ervaring en velen van ons hebben stappen gezet, misschien zelfs zichzelf verrast. Er was wellicht enige nieuwe bereidheid, enige openheid om een kans te grijpen, of om de hand te reiken, of om mee te doen, waar men vroeger misschien wat omzichtiger was geweest. Dit alles door de kracht van toevlucht. Het is zo hard werken om zichzelf veilig te houden in deze wereld dat wanneer men kans maakt op een veilige plek - een toevlucht - er wonderen mogelijk worden.
Dus nu bidden we allemaal om het wonder voort te zetten, en dat gebed, het gebed dat ons hart opent, is Namo Amida Bu.
Dank u wel.
Dharmavidya
David
Geplaatst door Tineke Osterloh op 14 december 2020 en vertaald in het Nederlands door Vajrapala
Replies