In een van onze diensten treffen we de woorden :: "Er zijn wezens met een weinig stof in hun ogen, die hun leven verkwisten door de Dharma niet te horen. Er zullen wezens zijn die het wél zullen begrijpen." En, natuurlijk, wanneer we deze woorden horen, denkt waarschijnlijk een deel van ons: "Ik hoop dat ik een van degenen ben met slechts een klein beetje stof in mijn ogen, ik hoop, dat ik degene zal zijn die het begrijpt." Maar natuurlijk, als we nuchterder kijken, beseffen we waarschijnlijk, dat er niet slechts stof is, maar een hele lading klei, dat we leven in de wereld van de waan.
Er zijn er niet veel onder ons die bereid zijn alles op te geven voor de Dharma, om huis en haard, familie, kinderen, partner, geld, baan, bezittingen, alles op te geven. De Boeddha riep sommige mensen op tot zo'n leven. Zij werden bhikkhus genoemd. Zij aanvaardden dat lot, zij aanvaardden dat leven. Het woord bhikkhu betekent zoiets als iemand die zijn deel accepteert. Dus, zij gingen en zij bedelden en de mensen gaven hen en zij aanvaardden wat hen gegeven werd. Als niemand iets in je kom legde, wel, dan had je die dag honger. Dat is één manier om de Dharma te benaderen: alles opgeven in die zeer fysieke zin. Dat heet een monnik van het lichaam zijn. "Ben je een monnik van het lichaam of een monnik van de geest?" vroeg een van de grote leraren aan zijn leerling.
Nou, wij moderne mensen, zijn meestal niet bereid om zoveel op te geven. We zijn nog steeds gehecht aan vele, vele dingen en we leven in deze wereld van voorwaarden. Dus hebben we een Dharma nodig die hieraan is aangepast, zoals je zou kunnen zeggen, aan het doodgewone leven. We kunnen sommige dingen opgeven, we kunnen een eenvoudiger leven leiden, we hebben misschien geen televisie, bijvoorbeeld, maar we leven in principe nog steeds in de wereld van winst en verlies, en al die ups en downs die het gewone leven vormen.
Als we zo leven, heeft het dus niet veel zin om te doen alsof we in een klooster leven. Je gaat waarschijnlijk alleen maar ongemak veroorzaken voor andere mensen om je heen. Als je in een monastieke discipline probeert te leven terwijl je een 9-5 baan hebt, of tegenwoordig waarschijnlijk een 8-7 baan, en al die andere dingen doet, zoals de tieners in de auto naar hun 101 verschillende evenementen brengen enzovoort, dan is dat niet praktisch. Om deze reden is de Zuiverland-weg, waarin men een geloof in de helpende genade van de Boeddha's in het hart draagt, uitermate goed aangepast aan een leven dat beperkt wordt door omstandigheden. De Zuiverland-weg werd gecreëerd voor mensen die in een feodale maatschappij leefden, die geen enkele keus hadden. Ze hadden niet de mogelijkheid om zomaar alles op te geven. Dat was niet toegestaan. Ze zouden hun hoofd in zeer letterlijke zin verloren hebben, als ze dat probeerden te doen.
Dus, de weg van het geloof is een weg waarin een ander soort eenvoud heerst. Een eenvoud van de geest. Een eenvoud die dwars door de complexe, stress veroorzakende moeilijkheden van de moderne rat-race heen snijdt. Als men aan dit soort geloof kan vasthouden doorheen alle complicaties die men in een gewone dag tegenkomt met het betalen van rekeningen, boodschappen te doen, maaltijden te bereiden, voor kinderen te zorgen, werk te doen - en door dit alles heen het geloof kan behouden - kan de nembutsu er op elk moment zijn, zelfs als men gewoon in een kantoor zit of in een fabriek werkt of een auto bestuurt, wat dan ook, kan de nembutsu ons bijstaan. Dit is shinjin, en shinjin, een van de Chinese karakters, geeft een persoon weer die bij een woord blijft staan.
信 = 人 + 言
Deze woorden zijn Namo Amida Bu.
Hartelijk dank Namo Amida Bu
Dharmavidya David
Geplaatst door Tineke Osterloh op 1 april 2021 en vertaald in het Nederlands door Vajrapala
Replies